Tym razem znów z poślizgiem, ale taka ilość fajnych rzeczy się dzieje, że trudno jest to wszystko ogarnąć. Całe szczęście uwielbiam stan, gdy grafik jest mocno napięty. Oczywiście bywają też spokojniejsze i bardziej wyważone momenty… Dzisiaj wrzucę jednak opis chwil bliskich szaleństwu, a rozsądek o którym od jakiegoś czasu przekonuje, że się mi niby już załączył, to jednak w tych dniach na moment gdzieś uleciał. Czytaj dalej bądź pozytywnym wojownikiem kiedy na ringu zostajesz sam – przejście Flørli – Kjerag na skiturach
może to miłość a może tylko chwila – ponownie na lodospadach w Rjukan oraz Gaustatoppen skiturowo
Wspinanie lodowe, to kolejna zabawa dająca na tyle dużo satysfakcji, że wystarczy tylko spróbować, a zaraz będzie się chciało powtarzać. Posmakujesz – przepadłeś. W moim przypadku zresztą miałem tak już nie jeden raz. Bywało, że gdy zacząłem coś robić, to pochłoniety bez reszty wchodziłem w temat na tyle głęboko, że nie było łatwo przechodzić do porządku dziennego bez doznań tego typu. A teraz pojawiła się kolejna emocjonalna bomba. Czytaj dalej może to miłość a może tylko chwila – ponownie na lodospadach w Rjukan oraz Gaustatoppen skiturowo
póki co wciąż się uczę, ogarniam człowieczeństwo, choć czasami najpiękniejsza prawda to szaleństwo – wspinaczka lodowa w Rjukan
Co nieco zorientowanych w temacie nie trzeba informować, że Rjukan to dla miłośników wspina po zamarzniętych wodospadach swoista mekka. Biorąc pod uwagę najbardziej wartościowe tego typu miejscówki z całego świata to ten zacieniony, schowany pośród norweskich gór zakątek jest w zdecydowanej czołówce tego typu na naszej planecie. Spokojnie można nawet uznać, iż jest numerem jeden na ziemskim globie. Czytaj dalej póki co wciąż się uczę, ogarniam człowieczeństwo, choć czasami najpiękniejsza prawda to szaleństwo – wspinaczka lodowa w Rjukan
może jeszcze raz się uda znów przetrwać noc i doczołgać do rana – 26 finał WOŚP w Norwegii
Po wielotygodniowej przerwie początkowo myślałem, że opiszę pokrótce powody milczenia. A zresztą u mnie to jakby norma. Czasem znikam. Jakimkolwiek pisaniem zbytnio się w tym czasie nie przejmuję.
Tak się jednak złożyło, że wracając nie będzie żadnych egzystencjalnych opisów czy coś… Będzie za to sprawozdanie z naprawdę fenomenalnej imprezy. Czytaj dalej może jeszcze raz się uda znów przetrwać noc i doczołgać do rana – 26 finał WOŚP w Norwegii
przez całe życie na najwyższej pędzą fali, pochmurne niebo im na głowy się nie zwali – w krainie lodu zwanej Folgefonna
Za nami ostatnie w tym roku starcie z lodowym światem. Chociaż było to już chwilę temu i teoretycznie szansa by wyskoczyć tam ponownie nadal była, to jednak miniony wypad, jak zresztą każdy wrażeń dal na tyle dużo, że można z pełną satysfakcją przez najbliższe miesiące robić coś innego. Dziś już wiemy, że sezon na tego typu zabawę w tym roku jest po prostu zakończony. Czytaj dalej przez całe życie na najwyższej pędzą fali, pochmurne niebo im na głowy się nie zwali – w krainie lodu zwanej Folgefonna
ja umiem unieść się na szczyt i uśmiech kryć i już nie cofać – sen pod gwiazdami na szczytach
Góry towarzyszyły mi od zawsze. Najlepsze akcje, największe przyjaźnie, kopa wspaniałych momentów… I nawet nie mam na myśli gór wyższych, bo tam świata nie zwojowałem. Ale to już zupełnie inna historia. Kiedyś być może coś na ten temat napiszę. Górski świat, to także niezapomniane chwile w schroniskach. Kominek, gitara, rozmowy do świtu… Chciałem kiedyś nawet prowadzić swoje. Wiele drobiazgów układa się inaczej i jestem tutaj gdzie jestem. W górach bywam już rzadziej. Schroniskowy klimat zamieniony na innego rodzaju wypady. Podczas niektórych życie nabiera zawrotnego tempa. Inne z kolei są bardziej czilautowe. Kilka dni temu był właśnie taki spokojniejszy. Drugi raz w tym roku wskoczylismy sobie na jeden z okolicznych szczytów, by gapiąc się w gwiazdy i popijając delikatnie jakiś trunek pogadać co nieco o życiu. Poprzednio, jak również teraz obeszło się bez namiotów. I bez kobiet. A jak wiadomo czasem ciężko bez nich znaleźć równowagę. Tak to już jest, że niektórzy mężczyźni jeśli nie mają obok dobrej kobiety, to zbyt łatwo pakują się w kłopoty. I w głowach rodzą się nie do końca rozsądne pomysły. Co wcale nie oznacza, że z nimi takich pomysłów brak 🙂
mimo to płynę swym traktem i pozostaje sobą – wiosłując na lodowiec Folgefonna
Generalnie obcowanie z lodem, to jest to na co mamy ostatnio największą ochotę. Dokładniej ujmując – z lodowcem. Czekamy więc sobie na sprzyjające okoliczności i startujemy. Tym bardziej, że sezon na tego typu zabawę jest wyjątkowo krótki. Najlepiej gdy zeszłoroczny śnieg już zejdzie, a nowy nie zdąży spaść. Właśnie w takich warunkach świat wokół kładzie na kolana. Jest po prostu najpiękniej… Czytaj dalej mimo to płynę swym traktem i pozostaje sobą – wiosłując na lodowiec Folgefonna
a teraz jestem tu, ludzi tłum, a myśli takie dziwne – Przystanek Woodstock z przedszkolakiem
Gdy nasza córka miała 1,5 roku postanowiliśmy pomieszkać rodzinnie w innym kraju. Chociaż plany były inne, to jednak po uprzednim sprawdzeniu co i jak postanowiliśmy spróbować swoich sił w Norwegii. W moim przypadku był to niejako powrót…
I tak właśnie, jadąc tam pierwszy raz z naszym maluchem zahaczyliśmy o Przystanek Woodstock. Czytaj dalej a teraz jestem tu, ludzi tłum, a myśli takie dziwne – Przystanek Woodstock z przedszkolakiem
nie trać wiary w marzenia, tyle jest do stracenia – krótki wypad do Rumunii
W listopadzie ubiegłego roku, gdy siedzieliśmy już w samolocie, wracając z szybkiego wyskoku do Londynu spytałem naszą córkę o to gdzie najchętniej wybrała by się na następną wycieczkę. Bez namysłu padła odpowiedź – Rumunia 🙂 W tamtym czasie bowiem w jej świecie królowały osobniki budzące grozę. Jak wiadomo Drakula to ta właśnie liga… Czytaj dalej nie trać wiary w marzenia, tyle jest do stracenia – krótki wypad do Rumunii
bo gubię kontrol po braku wrażeń i smaku zła – wypad na lodowiec Folgefonna
Standardowo grafik napięty…
Dużo pomysłów, wśród których wybiera się najciekawsze. Jeśli chodzi o Norwegie, to od dłuższego czasu widzieliśmy siebie gdzieś z lodem wokół. Po głowie ciągle chodził Rjukan. Dla zorientowanych co nieco w temacie wiadomo, że dla miłośników lodowego wspinu jest to swoista mekka. Chociaż dziaby były już podostrzone, to sezon na tego typu zabawę kończy się tam początkiem marca i w efekcie nie zdążyliśmy. Trzeba więc zadowolić się lodem pod stopami. Co wcale nie oznacza, że jest gorzej. Wróciliśmy na Folgefonna… Czytaj dalej bo gubię kontrol po braku wrażeń i smaku zła – wypad na lodowiec Folgefonna